świadectwo

Wybuch pandemii koronawirusa przyczynił się do tego, że sięgnęłam po różaniec, wcześniej zdarzało się to bardzo rzadko. Zaczęłam odmawiać go regularnie. Bardzo pomagały mi rozważania różańcowe księdza Teodora, zaczęłam lepiej poznawać siebie i swoje grzechy. W końcu Nowenna Pompejańska w intencji " Nawrócenia grzeszników spośród których ja jestem pierwszym".

Kochani! Jezeli macie takie pragnienie i chcecie podzielić się swoim świadectwem z przeżytych przez Was rekolekcji zawierzeniowych, chcecie opowiedzieć o czymś szczególnym co Was dotknęło oraz podziękować Maryi za otrzymane łaski , piszcie do nas na adres mailowy otomatkatwoja.info@gmail.com oraz na grupie Facebook w postach https://www.facebook.com/groups/3113049988744113/?ref=share Wybrane swiadectwa za Waszą zgodą opublikujemy na naszych serwisach internetowych.

Kochani miałam okazję wziąć udział w drodze zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi prowadzonej przez ks. Krzysztofa Sochackiego. Nasza grupa zawierzała się w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Był to, chyba dla nas wszystkich, bardzo intensywny i ciężki czas kiedy cały świat się nagle zatrzymał się w dobie pandemii. Zostaliśmy zamknięci w swoich domach, pozbawieni możliwości uczestniczenia w Eucharystii, często musieliśmy zmierzyć sie ze swoimi najskrytszymi lękami.

To był zwyczajny wtorkowy dzień. Jak to w Irlandii.. deszczowy. W tym dniu miałam wizytę w Dublinie u dentysty, na którą wybrałam się autobusem.. Rzadko jeżdżę autobusem.. więc skoncentrowana na tym by nie przeoczyć swojego przystanku ,wypatrywałam go przez makra od deszczu i zaparowana szybę autobusu i tak.... wysiadłam o 2 przystanki za wcześnie.. ale myślę ,,co tam, jest jeszcze trochę czasu ,pooglądam jakie sklepiki są w pierwszej uliczce,, równocześnie kierując się w stronę dentysty...

„Kiedy myślę o tym, jak to się stało, że zrodziło się we mnie pragnienie zawierzenia się Maryi, to przypominam sobie pewien moment podczas u Mszy świętej z modlitwą o uzdrowienie. Pojechałam tam z moimi koleżankami, które tak jak ja, mają dzieci niepełnosprawne. Podczas Komunii świętej zrodziła się we mnie myśl, że zarówno ja, jak i moje koleżanki, powinnyśmy się zwrócić do Matki Bożej, bo ona, tak jak nikt inny, rozumie, co to znaczy patrzeć na cierpienie swojego dziecka. Było to w pierwszym roku mojego nawrócenia, od kilku miesięcy formowałam się we wspólnocie Przyjaciół Oblubieńca.